Miesięczne archiwum: grudzień 2001

SAN PEDRO DE LAGUNA

31/12/2001

Ostatni dzień roku. W Japonii już strzelają na wiwat. Tu strzelają cały czas, dzień i noc. Jestem nad jeziorem Atitlán w małej wiosce, w której byłem 3 lata temu. 3 godziny szukaliśmy miejsca (z Barbie i Kunem, nie Barbie i Kenem… hehe… dopiero teraz skumałem, jak mają ślicznie na imię). Mamy zapadłą dziurę, bo wszystko zajęte. Za chwilę otwieramy pierwszą butelkę – a w nocy impreza w stylu rzymskim – przescieradła, prywatna willa i w ogóle parę innych „rzeczy”, ale sam nie wiem, jak to się skończy. To był dobry rok, naprawdę dobry.

Chciałbym podziękować paru osobom za wszystko, co się w nim zdarzyło… :)) Ale to pewnego dnia. Trzymajcie się.

Opublikowano americana | Otagowano guatemala

SUERTE

30/12/2001

Czyli szczęście? Czy je mam? Na to wygląda. Odpukać.

Argentyna – co się tam teraz dzieje. 5 miesięcy temu sytuacja gospodarcza i nastroje rosły jak bańka mydlana, która pękła pare dni temu.

Peru – zamiłowanie do wybuchów, dynamitów i mamy tragedię. Byłem tam 3 miesiące temu.

Teraz na północ. Właśnie skończyłem kurs hiszpańskiego. Jutro impreza nad jeziorem Atitlán i czas będzie mi w drogę znowu uderzyć.

Aż się boję liczyć kilometry do NYC.

Dziś mój EOS 50, monopod i 50mm poleciały tamże, wraz z Rayem.

Hehe, ale zapomniałem mu dać negatywów i slajdów.

Cóż, dobrej zabawy życzę i udanego roku 2002. Pozdrawiam jak najmocniej rodzinę, przyjaciół i nieznajomych, czytelników i w ogóle wszystkich ludzi. Blablabla.

Opublikowano americana | Otagowano guatemala, nowy rok

ANTIGUA GUATEMALA

28/12/2001

Dni mijają. Naprawiam swój uliczny hiszpański przez 6 godzin dziennie – 4 godziny w szkole i dwie zadania domowe. Postępy, postępy, nowe rzeczy, samodyscyplina, upór.

Dwa dni temu Canon EOS 50 zmarł na dobre i obiektyw 50mm. Coż, teraz został mi cyfrak, EOS 3 i 20 filmów.

Jeszcze parę dni do końca roku. Sylwester? Nad oceanem, nad jeziorem bądź w mieście. Się zobaczy. Ekipa się powoli zbiera.

Dni gorące, noce chłodne. Z wulkanów się czasem coś podymi, jakieś opary i wybuchy. Wulkan jakoś nie wydaje się niebezpieczny, niebezpieczne są raczej sztuczne ognie, od których w ciągu 3 dni zginęło 27 osób w Gwatemali. Paranoja. Wszystkich ofiar było 45 – noże, bójki i wypadki samochodowe.

Aaa… ziew… zmęczony jak pies. Cały dzień się coś dzieje. Łazę po mieście z aparatem i pstrykam – przez resztę dnia – hiszpański. Wieczór – piwko, internet i czasem impreza.

Opublikowano americana | Otagowano guatemala

Wulkaniczne swieta

26/12/2001

Wulkan zdobyty w pierwszy dzien swiat. Pacaya – tylko 2600 metrow. Nie wiele. Ale za to aktywny. Gazy trujace prawie mnie zabily. Potem powrot ciemna noca. Gdzies tam w dole swiatla La Ciudad Guatemala – najwiekszej metropoli Ameryki Srodkowej. Taki byl pierwszy dzien swiat. A wigilia? Calkiem sympatycznie – wraz z guatemalska rodzina…

Dzis znow ide do szkoly… ;))

Opublikowano americana | Otagowano guatemala

ANTIGUA GUATEMALA

24/12/2001

…. pewnie zasiadacie do kolacji wigilijnej w tym momencie…

a ja?

A ja wlasnie dotarlem do Antigua Guatemala. Bylem juz tutaj – 3 lata temu, a w tym roku spedze Swieta i Nowy Rok. Laze z plecakiem. Nie ma miejsc w hostelach. I moze sie okazac ze Wigilie spedze na uilicy…

Hehhe… sie zaczalem uzalac…

Jest goraco, tlocznie, mnostwo knajp, internetow, gringos.

Za 120$ za tydzien mam szkole hiszpanskiego (dali mnie na poziom sredniozaawansowany) + chata i zarcie 3 razy dzienneie. NIezly deal…

Wypicie moje zdrowie. PA

Opublikowano americana | Otagowano guatemala

GUATEMALA CITY

2 noce i zmykam dalej. Przemieszczam się coraz szybciej chyba. Wkrótce zamiast relacji to zacznę pisać 17-zgłoskowe haiku. Deklamować, recytować, pisać, czytać, słuchać wierszy to ja nigdy nie mogłem. Jakoś mało romantyczna postać jestem. Piosenki, muzyka, teksty oczywiście się załapuję i to bardzo. Ale twórczość w stylu Pana Tadka i te rymowanki doprowadzały mnie do szału zawsze.

Leżałem w hamaku. Noc. Omoa. Honduras. I zacząłem tworzyć haiku. Po polsku oczywiście i nie zachowując zasad. To mały opis 5 minut, zapis chwili.

Ptactwo w krzewach buszuje. Ale dyskoteka głośniejsza jest.

Gdzie jestem. Właściwie. Zapytuję w hamaku się bujając.

Skończył mi się długopis. Niepytając. Pożyczyłem drugi.

Gorączka sobotniej nocy. Dziś nie mam. Gorączki.

6 rano. Zerwałem się ze snu. Słońce dopiero się budziło. Wzulłem sandały i pognałem przez pustą wioskę na równie pusty pomost. Ogromne pelikany krążyły 3 metry nad głową wypatrując ryb niechybnie. Przysiady, pompki, rozciąganie, duży rozbieg, sekunda w powietrzu i spotkałem się z lustrem wody. Ostatnie chwile w tym miejscu.

W stronę granicy z Gwatemalą.

5 godzin do Puerto Barrios. W klasycznym chicken busie i znalazło się też miejsce dla całkiem sporej głowy, która podróżowała przez ładną chwilę wraz ze mną. Ciężarówka z granicy Hondurasu i już Gwatemala. Zieleń, słońce i 12 dolarów za wizę.

W Puerto Barrios. Obrzydliwe portowe miasto, wszyscy i wszystko tapla się w głębokim błocie wdychając mało przyjemne zapachy. Stamtąd autobus do Guatemala City.

WŁADCA PIERŚCIENI – DRUŻYNA PIERŚCIENIA. Warto było czekać. Napiszę więcej. Wyobraźcie sobie tylko. Film powala. Czekam na kolejne dwie części. 2002, 2003.

Aaaaa. Idę spać. Jutro Antigua Guatemala i Wigilia. Z kim, gdzie, jak – ni wiem nic, ni wiem.

Opublikowano americana | Otagowano guatemala, honduras

OMOA, HONDURAS

22/12/2001

OMOA – mala rybacka wioska tuz przy granicy z Guatemala. Wspaniale morze – Karaiby rzecz jasna, wokolo dzungla i ludzie Garifuna – potomkowie niewolnikow z Afryki.

Zadekowalem sie w hotelu za 2$ – tzn. mam hamak i dach. Wlasciciel miejsca Roli ze Szwajcarii piecze wspanialy szwajcarski chleb dzis. Zapach prawie zwalil mnie z nog. Pobudka o 6 rano. Nietomny powloklem sie na molo i rzucilem swe cialo w glebiny. Taka gimnastyka z rana to cos co misie lubia najbardziej.

Poza tym w calej Ameryce Srodkowej chmurzasto i pada deszcz – wiec swieta parne , deszczowe i gorace…

ZOstane tu dwa dni (na Wigilie na pewno) i dalej w droge – do Gwatemali. Koncze, zycze wiadomo czego i w ogole wspanialych Swiat…. pa

Opublikowano americana | Otagowano honduras

W drodze z NICARAGUI do HONDURASU

21/12/2001

8:00 —> POBUDKA, Leon, Nicaragua

W nocy dmuchawa dawala przyjemny chlod. Big Chill. 20 cial snilo w wielkiej sali. Jak w szpitalu dla oblakanych. 20 roznych osob i snow. W roznych jezykach. Nietorzy z nich biora rowniez tabletki antymalaryczne wiec sprawa sie komplikuje – sny sa bardziej kolorowe i przerazajace. Nie wiadomo czemu przysnila mi sie M. dziewczyna w ktorej zabujany bylem w podstawowce… no comments

9:00 —> INTERNET

HO, Ho!! To sie porobilo mi kontaktow na ICQ. Wystarczylo ze dalem swoj numer ponownie na strone i sie zaczelo. Kazdy chce powiedziec czesc i hallo i co tam slychac. Ale jak ja sie na ICQ pojawiam to rozmawiam tylko z przyjaciolmi ktorych znam. I tyle. Nie siedze na sieci caly dzien, aby se konwersowac …. no nie? Co waznego —-> MAIL

10:00 —> SNIADANIE

Kawa, sok, 4 tosty, dzem, miod

10:30 – 15:00 —> W DRODZE NA GRANICE Z HONDURASEM

„a la izquina” (na rogu) – rzekla stara kobieta sprzedajaca czosnek. To a propos ciezarowki, ktora sluzy jako autobus, przewozac na pace ludzi. Jade na dworzec autobusowy, a wlasciwie wielkie targowisko. Czemu zawsze czosnek sprzedaja starsze kobiety? Czyzby tylko one mialy monopol na ten antywampiryzm?

Spoko – ciezarowka przyjechala po 3 minutach. Wskoczylem i pognalismy na targowisko. Rzucalo jak w piosence 10 w skali Beauforta. Na miejscu zmiana autobusu – do Chinandega. W Ameryce Srodkowej na bus sie nie czeka. TO bus czeka na ciebie. Co nie przychodze na stacje (targowisko) autobus juz drzy w gotowosci, kolesie goraczkowo zapraszaja do srodka, Ba! wrecz bija sie o kazdy kawalek podroznego.

38 km z Leon do Chinandega. 1,5 godziny. Rowerem bylbym szybciej. Ale tak to jest. Kupuje co pol godziny plastikowy worek z woda. Jak i zarcie. Wszystko od ludzi, dzieciakow pojawiajacych sie w autobusie na kazdym postoju. Kupisz wszystko – nawet zywa kure.

Chinandega – znow nie czekam. Szybki odjazd ze stacji. Tym razem 2,5 godziny w drodze. 70 km ale droga znacznie gorsza. Wertepy, wyrwane mosty, przebudowa, remont, slady duzych zniszczen. To efekt dzialan huraganu MITCH z 1998 roku. Nie bylo gorszego kataklizmu w nowej historii Hondurasu i dla pewnych czesc Nicaragui i Guatemali. Ta czesc Ameryki Srodkowej zbiedniala jeszcze bardziej. Przez 48 godzin MITCH (kategoria 5 – czyli najsilniejszy) dokonywal straszliwych zniszczen wiejac z predkoscia 180 mil na godzine. 10000 dusz ulecialo z ziemi. Setki tysiecy osob stracilo domy, dobytek.

W koncu granica. Rowerowa ryksza dojezdzam do punktu granicznego po stronie Nicaragui. Blabalbla, biurokracja jak zywkle. Papierki, pieczatki i klasycznie oplata za cos – 2 $ tym razem – podatek wyjazdowy. Mam nadzieje ze pojdzie do przynajmniej na jakis dobry cel. Choc watpie. Wymieniam reszte cordobas na limpares (waluta Hondurasu). 1km – moj masakryczny plecak, maly plecak z zepsutym zamkiem i ja – idziemy. Cinkciarze, rykszarze, kierowcy tirow spiacy pod swoimi pojadami na podwieszonych hamakach, krecace sie wokolo tirowki (tak tak – one sa wszedzie), dzieciaki plywajace w granicznej rzece. Wspaniale widoki wokolo i w punkt graniczny Hondurasu. Wypelniam karte graniczna (po raz 10ty chyba) i ustawiam sie w kolejce z paszportem, oganiac sie rownoczesnie od cinkciarzy, ktorzy wymienili by nawet wlasna matke i babcie na dolary, limparesy, cordobasy, czy nawet zlotowki. Pot sie leje ciurkiem, wycieram sie co 10 sekund (w.! bandana sie przydaje, dzieki mala). gdy przychodzi moja kolej, pani w okienku informuje mnie ze nie oplacilem czegos w kasie. No to ide do kasy, cierpliwosci coraz mniej. A tam w kasie jedna pani pije kawe, droga trajkocze przez telefon, trzecia nie robi nic, aa sorry, oddycha. Wolam wiec ta co oddycha – taa. taa…. prosze poczekac, muchacha poszla do toalety.

15 minut i muczacza sie nie pojawia – za to zauwaza mnie inna chica siedzace w kacie i przekladajaca papierki. okolo 20 stki, piekna, czerowny obcisly sweterek (generalnie nie lubie czerwonego, ale w tym wypadku). Wiec jeszcze raz jej tlumacze, ze goraco i te plecak i ja sie spiesze do Hondurasu. Ta sie usmiecha slodko i idzie szukac muczaczy. Muczacza w koncu sie pojawia, zdecydowanie niezadowolona ze ktos jej sjeste przerwal. Place 2$ (!!! ponoc sie normalnie 7$ frycowego placi za przekroczenie granicy!!) i ustawiam sie znow w kolejce co bylem poprzednio. I tu znow lala mnie ratuje i przyjmuje moj paszport bez kolejki – dzieki ci chica w czerwonym sweterku ;)

15:00 – 19:30 —> GRANICA – TEGUCIGALPA

Jadem. Najpierw microbusem, smierdzac jak cap jade ladna sliczna droga do miasta CHUCELTACA. Znow widoki, slonce wlewa miekkie swiatlo do srodka pojazdu. Gory. 2000mnpm. W koncu wielka plama swiatla w dolinie. Tegucigalpa – stolica Hondurasu.

19:35 —> TEGUCIGALPA, dworzec autobusowy

Jest juz wystarczajaco ciemno aby dostac w morde, zostac obrabowanym, ale jak zawsze (pukpuk) nic takiego mi sie nie przytrafia.

Na stacji autobusowej lini EL REY okazuje sie ze bus do SAN PEDRO SULA jest o 3 rano. Hotel – ten tani, zapakowany na maksa, reszta droga wiec pozaostaje mi czekac na dworcu. Tym razem ja czekam na autobus, a nie on na mnie.

Duza sala, wiatraki (tylko 2 dzialaja). 20 osob i placzace dzieci. Jedyne co moge robic to pisac ten tekst, wygodnie ulozony w plastiowym fotelu, sluchajac manu nagry. This place´s gonna kill you baby…

23:00

Siedze kolo kibla wiec smierdzi coraz bardziej, zatkany pewnikiem jest.

1:21

Zyjem wciaz. Ludzie spia. Slucham wszystkich plyt MD co mam, wertuje przewodnik i rysuje.

2:30

Kupuje w koncu bilet. Ten co go sprzedaje raczej niezadowolony z zycia. Na stacji dym – miejsce ktore mialo byc w autobusie dla bagazy, zostalo zajete przez tajemnicze szre paczki.

3:00

Odejazd. Plecak jedzie tu ze mna, nie w luku bagazowym. Zasypiam.

7:24 —> SAN PEDRO SULA, HONDURAS

Ehh…. W koncu. Soczek bananowo-papajowo-mleczny na sniadanie i kawa. W deszczu. Szukam internetu … a potem w droge na Karaiby ponownie. To tylko godzina drogi stad.

Opublikowano americana | Otagowano honduras, nicaragua

PRZEDWCZESNE ZYCZENIA

20/12/2001

Co to jest nastroj swiateczny?

To
snieg skrzypiacy pod butami
To
Zieleniec i snowboard w niedziele rano
To
ulga ze, nie ma szkoly, uniwerku, pracy
To
powrot do domu wieczornym pociagiem z Warszawy, badz samochodem zatloczona gierkowka
To
mama krztajaca sie w kuchni gdy jeszcze spie
To
droczenie sie z siostra, co wlasnie z Wrocka przyjechala
To
pogadanki z tata
To
nerwowa atmosfera
To
dziesiatki ludzi przewijajacych sie przez dom
To
ubieranie choinki (nie nawidze)
To
czekanie ba prezenty (uwielbiam ;=)))
To
pierwsza gwiazdka
To
mroz szczypiacy
To
wigilia w malym gronie rodzinnym
To
impreza w 1 dzien swiat wraz z Przyjaciolmi w Klodzku

Czy jestem w takim nastroju? Skadze znowu. Zapomnij. Jest 20 grudnia 2001, a ja siedze w Ameryce Srodkowej na hamaku. Pisze, pije zimna jeszcze wode, i nie mam sily gadac z tymi nieznajomymi ludzimi, ktorzy siedza tam przy stoliku obok, gderajac po angielsku z francuskim akcentem, wertujac przewodnik. Bo to nudni ludzie, ludzie bez jaj, nie chce mi sie z toba gadac – chcialbym aby zrozumieli ten tekst.

Jest goraco, jest 23.00. Cos cyka w ogrodzie i male gekony biegaja po scianach. Wlasciwie to je lubie bo one lubia insekty ktorych natomiast nie kocham za bardzo. Jakas piekna muzyka otacza mnie, nie slyszalem tego wczesniej. Ogromny nietoperz wlasnie prawie zabil starszego kolesia przysypiajacego w bujanym futelu.

To na pewno nie jest nastroj swiateczny. Zaczalem dostawac pierwsze zyczenia emailowe. Cos z tym trza zrobic przemknelo przez glowe.

Spojrzalem na swoja liste z kontaktami. Emaile, ICQ, telefony do domu, pracy na komorke. Totalny komunikacyjny balagan.

Nie bedzie wiec spamowania wszystkich ludzi ktorycch mam tutaj w kompie. I tak wszyscy dostaniecie zyczenia swiateczne od kazdej osoby ktora ma was w ksiazce adresowej, wasz diler telefonow komorkowych nawet wam je wysle. Sztampowe zyczenia, kartka elektroniczna i spam do 500 osob. To bezsensu. Zreszta moj admin Adomas i tak mi wylaczyl spamowanie, heheheh…

Chcialbym abyscie sobie odpoczeli, nie mysleli o pracy, nie narzekali ze znow sie Sylwester nie udal. Nie przejedzcie sie na swietach, za duzo kielbasy to niezdrowo (ZABILBYM ZA POLSKA KIELBASE TERAZ ;)))) Nie ogladajta za duzo TV, bo tam bzdury pokazuja, spotkajce starych przyjaciol w knajpie w pierwszy dzien swiat :)

Tyle i tyle. Do tych najblizszych sie w mailu odezwe osobiscie i zadzwonie….

Brejkajcie wszystkie rule… pa !

PS.
Zaraz jade do Hondurasu. Dzieje sie dzieje. W Argentynie stan wyjatkowy, w Kolumbii wciaz zadyma…. gdzie znajdziesz teraz spokojne miejsce na tym ziemiskim padole?

Opublikowano americana | Otagowano nicaragua

LEON, NIKARAGUA

Siem spocilem. Wrecz rozpuscilem. Nie tylko ja chyba. Cale miasto. Kierowcy autobusow, sklepikarze, bezdomni, policjanci, turysci, kelnerzy, wlasciele hotelu. Leon – stare miasto, baardzo stare, podobnie jak Grenada – kolonialna zabudowa, koscioly, place, skwerki, zielono, ale wszystko zalane sloncem. Jakis dziwny bezruch powietrza – nawet wszelkiego rodzaju dmuchawy, wentylatory nie pomagaja, bo powietrze i tak jest gorace.

Z radia ciekna lzawe przeboje o zlamanym sercu Mi CORRAAAZZZONNN… blablabla…. Ludzie zasypiaja idac, spia gdzie popadanie, szukaja cienia. temperatura powoduje czasem nerwowe spiecia – prawie sie pobilem z malym chudym taksowkarzem – ktory chial mnie otegowac na ladna sumke – zniszczylem w zamian uszczelke do drzwi w jego 25 letnej ladzie (coz… USSR upadl, wiec jak on teraz se sprowadzi nowa uszczelkie?).

Managua – milionowa stolica kraju, jej obrzeza skladaja sie wylacznie z bazarow, barakow i dworcow dla CHICKEN BUSOW. Masakra. Przeciskalem sie ze swoim dobytkiem pomiedzy straganami aby dotrzec do kolejnego autobusu. MOJ BAGAZ – to juz osobna historia. Z listy ktora stworzylem wywalilbym polowe. 15-20 kg…. eh…. w takim upale to i 5kg to udreka. Ale na przyszlosc wiem z czego na pewno z rezygnowac.

VIA VIA – to hotel w ktorym mieszkam. Za 45 cordobas mam miejsce w ogromnej sali z 20 lozkami. Jest pelna. Ludzie z calego swiata. Jada na polnoc lub poludnie. Wiekszosc podorozuje tylko w Ameryce Srodkowej. Podrozuje. To zle slowo. To juz nie jest podrozowanie wlasciwie. To tkwienie w drodze… moze kiedys nabiere do tego dystansu.

Bieda – Nikaragua i Honduras to najbiedniejsze kraje Ameryki Srodkowej. Nie trudno to zauwazyc. Oporcz wszelkiego rodzaju przwrotow politycznych, dochodza HURAGANY, trzesienia ziemi. Ameryka Pln i tak juz wyczerpala wszystko co sie dalo. WYSSSALA wrecz. Kraje takie jak KOSTRATYKA to jedynie pacholki i marionetki w rekach mocarstwa z polnocy. Nie mam nic przeciwko USA – ale widze to co widze. Ludzie nie nawidza AMERYKI ale i ja kochaja. Marzeniem jest praca w USA, marzeniem jest amerykanski samochod, marzeniem jest takie zycie jakie pokazuja w kablowce. Tu wszystkie dzieciaki graja w BASEBALL i w kosza. Nikt nie gra w pile nozna. Pizza i MCDONALD kroluja. Podobniez FILMY. Afganistan i wojna to tylko kolejna PELICULA w CNN… kolejny film, atrakcja-abstrakcja. Podobniez jak i reszta swiata. Jestes bialy – tu musisz byc NORTEAMERICANO – i chuj ich obchodzi ze jestem z POLSKI. Aha… ;:)) dzis ladna historia. Brzydka i koslawa Francuska myslala ze jak jestem z Polski, to na pewno przyjechalem tu do pracy. TAAA…. jestem pieprzonym gastarbaiterem w Nicaragui….

Nie mam czasu. Na refleksje, na ograniecie tetgo wszystkiego, na napisanie madrego tekstu, zawarcie w nim wszystkiego – tego co mnie otacza – mysli, informacji historycznych. Ja juz nie mam sily ;))

…. przegladam mape jak sie do NYC ladem dostac…. ladny kawalek – 30 roznych autobusow pewnie… jeszcze sporo do zobaczenia. Ale mam juz gdzies wspinanie sie po wulkanach, ogladanie parkow narodowych, lazenie gdzies z plecakiem przez 20 km. Powoli bez paniki i pospiechu, nie odhaczajac nic a nic w kajecie posuwam sie na polnoc. Robie wciaz zdjecia, ale nie mam sily na pisanie. Wybaczta….